«Θάλασσα πάρε και εμένα»

Θάλασσα, εσύ που όλα τα παίρνεις μακριά

πάρε και εμένα μια φορά
και πήγαινέ με στ’ ανοιχτά
εκεί που ο νους όλα τα ξεχνά
για να τ’ αφήσω πίσω.

Και άφησε με εκεί να καρτερώ
τις σκέψεις μου να ξεκαθαρίσω
ώστε όταν με το καλό με φέρεις πίσω
να ξέρω ποιον να ευχαριστήσω
και να τον ευγνωμονήσω.

Μικρή η ζωή πάνω στη γη
αν καθίσεις ν’ αναλογιστείς
τίποτα δεν μένει ζωντανό μέσα σε λίγα χρόνια
όλα πεθαίνουν και γεννιούνται ξανά μέσα από την πυρά
γίνονται χώμα και νερό μέσα σε αυλάκια σιωπηλά.


Και όταν θάλασσα μου με πάρεις από εδώ
να ξέρεις χάρη θα σου το χρωστώ
γιατί αυτό που αναζητώ
μόνο εσύ μπορείς να μου το δώσεις
το ξέρω είναι δύσκολο, μα δεν θα με προδώσεις.

Τόσα χρόνια σε κοιτώ και σου μιλώ και εσύ το ίδιο κάνεις
να ξέρεις πως χωρίς εσένα εγώ δεν ζω
για αυτό και σε αναζητώ όπου και αν είμαι
και αν λέω ψέματα μάρτυς μου ο Θεός
εξάλλου αργά ή γρήγορα
θα με κρίνει και Αυτός.

Και κάπου εδώ σε χαιρετώ
ευχαριστώ που μου κράτησες συντροφιά
έστω και νοητά.
Το ξέρουμε κι οι δυο πως θα έρθω να σε βρω σε τρικυμίες και φουρτούνες
για να παλέψουμε μαζί εσύ και εγώ και πάλι στη «Σκηνή».