...μέχρι την επόμενη φορά.

Καμιά φορά αναρωτιέμαι
πού πήγαν εκείνες οι στιγμές
τίποτα δεν απέμεινε
ωραίες εποχές.

Σαν ν’ άλλαξε κάτι ξαφνικά
χωρίς να ξέρω τί και πώς
μου φαίνονται όνειρα μακρινά
στη θάλασσα βουβός βυθός.

Οι εποχές γυρίζουν σαν τροχός
ανήμπορες να σταματήσουν
οι σκέψεις μου ντυμένες στο φως
αδυνατούν να υποχωρήσουν.

Και τότε γίνεται το μπαμ
και όλα χτίζονται ξανά
αξίζουν όμως όλα αυτά
ως την επόμενη φορά;