Η δουλειά γίνεται παιχνίδι ;-D

Είμαι σε διάλειμμα από τη δουλειά, έχω internet, ακούω kiss, μιλάω στο face, και σκέφτομαι...
Σε μία εβδομάδα και κάτι αρχίζει η εξεταστική και δεν έχω αρχίσει ακόμα το διάβασμα (λόγω δουλειάς). Θα ζητήσω άδεια μου φαίνεται, αλλά από την άλλη μου αρέσει πολύ εδώ που είμαι τώρα. Μου αρέσει το μαγαζί, η υπεύθυνη, μπορώ να βλέπω τα e-mails από το pc που υπάρχει εδώ. Είναι το μοναδικό μαγαζί που παίζει μουσική που να "ακούγεται"!!! Πλέον έχω μία μικρή πείρα με τα πράγματα και έτσι μπορώ να εξυπηρετήσω τους πελάτες χωρίς να ρωτάω συνέχεια κάποιον άλλον. Είμαστε μόνο εγώ και η εκάστοτε υπεύθυνη εδώ, οπότε μπορώ να κάνω και πράγματα που σε άλλα μαγαζιά έκαναν άλλες κοπέλες πιο έμπειρες από εμένα. Με λίγα λόγια δηλαδή προτιμώ να δουλεύω εδώ, παρά να διαβάζω για την εξεταστική. Τί να κάνουμε όμως?!

<<Τέλος και Αρχή>>

Τέλος τα νοσοκομεία για αυτό το εξάμηνο. Από το πρωί στο τρένο σκεφτόμουν νοσταλγικά όλα αυτά που έχουμε περάσει σε αυτά. Εκεί κάναμε τις παρέες μας, εκεί αρχίσαμε να ξετυλίγουμε τους εαυτούς μας. Αυτά μας έφεραν πιο κοντά είναι η αλήθεια, γιατί αν περιμέναμε από τη σχολή... Όλα τα όμορφα κάποτε τελειώνουν. Κάπως έτσι και σήμερα αν και χωρίς να το περιμένουμε μάθαμε πως δεν χρειάζεται να τα επισκεφτούμε και αύριο, αφού είχαμε συμπληρώσει τις απαιτούμενες παρουσίες. Και εγώ να τους κυνηγάω για μία αναμνηστική φωτογραφία...!!!

Ο καιρός σήμερα από το πρωί έδειχνε πιο "γλυκός". Ίσως άρχισαν οι ζεστές μέρες. Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις με τον καιρό.
Γυρνώντας στο τρένο και ακούγοντας παλιά και ωραία τραγούδια που έτυχε να πιάσω σε έναν σταθμό, αποκοιμήθηκα (κλασσικά) ενώ με "χτυπούσαν" οι ζεστές ακτίνες του ήλιου. Όταν πια κατέβηκα από το τρένο στο δρόμο για το σπίτι μου έχοντας τα ακουστικά ακόμα στα αυτιά μου κατάλαβα πως άλλαξε όλη η ψυχολογία μου. Με έπιασα να χαμογελάω και να χορεύω σχεδόν καθώς περπατούσα μία στη δεξιά και μία στην αριστερή λωρίδα του δρόμου, κυνηγώντας τις ακτίνες του ήλιου να με ζεστάνουν εσωτερικά και εξωτερικά.

Ναι, σήμερα είναι μία πολύ ωραία μέρα αν και κρύβει μια τρυφερή μελαγχολία ;-D

Τρίτη και 13!!!

Τρίτη και το ημερολόγιο δείχνει το νούμερο "13". Φοβερή μέρα η σημερινή, έτσι? Ή έτσι μας έχουν μάθει να πιστεύουμε από μικρά παιδιά. Παρακάτω παραθέτω μερικές προλήψεις:

-Η λεγόμενη "μαύρη γάτα"΄.
Η μαύρη γάτα στο σκοτάδι δεν φαίνεται εξαιτίας του χρώματος της και μπορείς να διακρίνεις μόνο τα μάτιας της. Άρα ήταν κάτι που φόβιζε τους ανθρώπους και είχε να κάνει με το κακό.

-Το κόψιμο των νυχιών το βράδυ.
Επειδή παλιά δεν υπήρχε το ηλεκτρικό φως, αλλά το καντήλι, πίστευαν ότι αν κόψεις τότε τα νύχια σου μπορεί να κόψεις και τα χέρια σου. Άλλη θεωρία είναι ότι επειδή τα χέρια θεωρούνται η τύχη σου, με το κόψιμο των νυχιών χάνεται η τύχη σου.

-Δεν πρέπει να ανάψει και 3ος στη σειρά με το ίδιο σπίρτο.
Σε έναν από τους δύο μεγάλους πολέμους (στον δεύτερο νομίζω) έτυχε να ανάψει κάποιος τσιγάρο με ένα σπίρτο, το έδωσε στον διπλανό του να ανάψει και αυτός και ο δεύτερος με τη σειρά του το πέρασε στον τρίτο. Τότε όμως είδαν τη φλόγα οι φλουροί και σκότωσαν τον τρίτο. Και έτσι έχει μείνει η φράση: "Ποτέ μην δίνεις να ανάψει τρίτος στη σειρά με το ίδιο σπίρτο". (για αναπτήρα μην με ρωτήσετε!!)

-Μην αφήνεις την τσάντα σου κάτω.
Γιατί πιστεύεται ότι χάνεις τα χρήματά σου!!!

Αυτά προς το παρόν. Για εμένα πάντως η Τρίτη και 13 μπορεί να είναι και από τις πιο τυχερές μου ημέρες ;-)

Συννεφιασμένη Καλημέρα

Άλλο ένα πρωί που με ξύπνησαν από τις οκτώ το πρωί. Σηκώνομαι και βλέπω έξω τον καιρό συννεφιασμένο, παντού υγρασία και κρύο. Ο ουρανός στα χρώματα του γκρι και του μπλε. Κοιτάζω τα δέντρα, μα δε σαλεύουν. Δεν υπάρχει αέρας που να τα κάνει να χορεύουν.
Πόσα τέτοια πρωινά έχω χαζέψει από το παράθυρό μου αλήθεια? Πόσα με περιμένουν ακόμα....


Τα χρόνια περνούν γρήγορα και δεν το καταλαβαίνουμε. Αν δεν χαίρεσαι τη στιγμή, χάνεις την ουσία της ζωής. Τί είναι η ζωή νομίζεις? Στιγμές είναι που πρέπει να τις ζεις χαρούμενος ή μη και να μην τις προσπερνάς.
Λοιπόν ξέρετε τί αναρωτιέμαι τώρα τελευταία? Σε όλους μας έχει περάσει κάποια στιγμή από το μυαλό να είμαστε εμείς οι ίδιοι αυτοί που δεν θα "υποταχθούν" στην κοινή πορεία όλων. Θα είμαστε εμείς που θα κάνουμε αυτό που πραγματικά επιθυμούμε. Αλλά δεν έχω γνωρίσει ακόμα κανέναν που να το έχει καταφέρει αυτό, γιατί πάντα όλοι μας καταλήγουμε να πράττουμε σύμφωνα λαμβάνοντας και άλλες παραμέτρους στη ζωή μας, είτε συναισθηματικούς, είτε προσωπικούς, είτε... Όταν σε "ευνουχίζουν" από νεαρή ηλικία, μετά είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να επαναπροσδιοριστείς.


Πιστεύετε στα όνειρα? Σε αυτά που βλέπετε το βράδυ στον ύπνο σας. Αλήθεια νομίζετε ότι μπορεί να είναι σημάδια του μέλλοντος ή αυτό που επιθυμείτε να γίνει, ή αυτό που φοβάστε ότι θα γίνει ή....
Εγώ σήμερα είδα κατά τρίτη ημέρα στη σειρά ένα παζλ ονείρων χωρίς συνοχή και λογική, αλλά θα μου πείτε έτσι δεν γίνεται τις περισσότερες φορές στα όνειρά μας? Ίσως επειδή είμαι αγχωμένη αυτήν την περίοδο. Ναι, ίσως για αυτό βλέπω όλα αυτές τις παράξενες εικόνες με τους παράξενους ανθρώπους. Και μάλιστα λένε ότι θυμόμαστε μόνο τα τελευταία όνειρα, αυτά δηλαδή που βλέπουμε λίγο πριν ξυπνήσουμε.


Αυτά προς το παρόν. Μοιάζουν σκόρπιες σκέψεις βέβαια, αλλά με μία προσεκτικότερη ανάγνωση θα καταλάβεις πόσο συνδέονται μεταξύ τους. Να είσαι πάντα καλά =]

"Κάθε αρχή και δύσκολη"

Τον τίτλο τον είχα σκεφτεί εδώ και μέρες, αλλά περίμενα την κατάλληλη στιγμή για να δημοσιεύσω την πρώτη μου επίσημη ανάρτηση μετά το καλωσόρισμα βεβαίως. Ήθελα να μην ξεκινήσω με κάτι πολύ σοβαρό ή πολύ φιλοσοφικό. Αντίθετα είχα κατά νου κάτι που θα με χαροποιούσε. Το κακό είναι ότι ενώ μεν το blog μπορεί να λειτουργήσει ως ημερολόγιο ή "ξέσπασμα" σκέψεων δεν μπορείς να το έχεις εύκαιρο ανά πάσα ώρα και στιγμή, με αποτέλεσμα να χάνεις αυτές τις στιγμές που είσαι σε θέση δημιουργίας. Και μετά δεν έχει νόμημα να γράφεις κάτι όταν πια έχει περάσει η επίδρασή του. Τουλάχιστον έτσι λειτουργεί με εμένα. Αρκετές φορές μπήκα στον πειρασμό να γράψω αλλά έπρεπε να πληρεί τον όρο: "εδώ και τώρα", με αποτέλεσμα να χαθούν αρκετά ωραία δημοσιεύματα. Δεν πειράζει θα έρθουν και άλλα και άλλα...
Τέσπα και αφού ξεκίνησα λίγο ανάποδα ας συνεχίσω έτσι. Η αφορμή μου σήμερα ήταν κάτι σαν το κερασάκι στην τούρτα που με ώθησε να γράψω. Καιρό, μήνες θα έλεγα είχα να νιώσω έτσι. Κάποια στιγμή πραγματικά ένιωσα σαν να ξαναζούσα σκηνές από το παρελθόν με άλλους πρωταγωνιστές και σε άλλο χώρο φυσικά, αλλά με το ίδιο θέμα. Τρόμαξα λίγο, κοιτάχτηκα κάποια στιγμή στον καθρέφτη. Είχα καιρό να με δω έτσι, από τότε... Η όλη μέρα ήταν κάπως. Κάπως από εκείνες τις μέρες που πέρασαν ή έτσι τουλάχιστον νόμιζα. Τελικά κατάλαβα ή καλύτερα συμπέρανα για άλλη μία φορά πώς ότι και να κάνω, όσο και να προσπαθήσω πάντα έτσι θα καταλήγει... Απλά πρέπει να το δεχτώ ή να το παραδεχτώ. Η ώρα όμως πέρασε. Κοντεύει πέντε ξημέρωμα Κυριακής. Πέντε ώρες πριν ήθελα να γράψω για το συμβάν. Τώρα απλά θέλω να φλυαρήσω.
Ας μιλήσω λοιπόν για την περασμένη Τετάρτη. Ήταν ωραία μέρα για εμένα ή τουλάχιστον αυτό μου έμεινε. Ήθελα να το αναρτήσω εκείνη τη μέρα, αλλά γιατί δεν το έκανα? Ίσως τελικά δεν μου δόθηκε η ευκαιρία. Ευκαιρία χρόνου, ησυχίας, μοναξιάς... Ήταν από τις μέρες που σκέφτομαι τί ωραία που έχω κι εσένα κι εσένα κτλ. Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη όμως και συνεχίζω με άλλα.
Ας μιλήσουμε ή καλύτερα ας γράψω περί ανέμων και υδάτων. Αρχίζω να νυστάζω όμως και θέλω τόσα πολλά να πω... Δεν ξέρω, ίσως παραφέρθηκα λίγο, αλλά πραγματικά δεν ήθελα να αρχίσω έτσι, για άλλη μία φορά "με ανάγκασαν" και ξέρετε κάτι? Έχω κουραστεί να δίνω δεύτερες ευκαιρίες, να ζητάω συγγνώμη μόνο και μόνο επειδή δεν έχω την διάθεση να αντιδράσω, να σωπαίνω για να μην ενοχλούνται κάποιοι... Αλλά τί λέω? Βλακείες το ξέρω.
Παρακολούθησα τηλεόραση. Είχα να ξενυχτήσω χρόνια μαζί της βλέποντας τη μία ταινία μετά από την άλλη. Άκουσα και ένα-δύο τραγουδάκια. Χαμογελούσα και σκεφτόμουν όταν πήγαινα ακόμα σχολείο και περνούσα έτσι την ώρα μου. Βλέποντας τηλεόραση. Ήταν η μοναδική μου διασκέδαση. Τώρα έχω το κομπιούτερ μου το οποίο έχει αντικαταστήσει την παλιά και μοναδική μου διασκέδαση, αλλά βλέπω ότι σιγά-σιγά αρχίζω να το "απατάω" και αυτό. Βαριέμαι εύκολα τελικά.
Άλλο θέμα: Καμιά φορά δεν νομίζεις ότι η ζωή επαναλαμβάνεται? Εγώ αυτό το συναίσθημα προσπάθησα να περιγράψω σήμερα. Ότι και να κάνω πάντα όλα θα καταλήγουν ίδια. Σε κάθε αρχή ξεγιελιέμαι και πιστεύω πώς τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, αλλά πάντα απογοητεύομαι. Και έχω κουραστεί πια. Δεν μπορώ άλλο. Αυτή τη φορά θα αφήσω τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους. Θα προσπαθήσω να αφοσιωθώ εκεί που "πρέπει". Ξέρεις κάτι? Ποιός? Εσύ, που με διαβάζεις άυτή τη στιγμή. Θα είσαι μάρτυρας μου από εδώ και πέρα για ότι γίνεται. Σε εσένα θα μιλάω έστω και με υπονοούμενα. Τώρα ξεκίνησα, μέχρι να βαρεθώ θα σου γράφω. Και κάτι τελευταίο. Κάποια πράγματα τα οποία ακούγονται από πολλούς καμιά φορά είναι το μόνο σου συμπέρασμα. Σημασία δεν έχει ποιος είσαι, αλλά πού μπορείς να φτάσεις, έτσι? Είπα φιλοσοφία ή μου ήρθε έμπνευση τώρα? Χμ, νομίζω κάπου το έχω ξανακούσει. Τί άλλο να πώ? Είπα τόσα πολλά που πλέον έχουν χάσει το νόημα τους. Και επειδή θυμήθηκα τώρα και ένα καλό θα το πω.
Στο γυμνάσιο ένας καθηγητής μας είχε πει κάποτε την εξής φράση: "Σου γράφω πολλά γιατί δεν έχω το χρόνο να σου γράψω λίγα", εννοούσε φυσικά ότι θέλει περισσότερο χρόνο να καθήσεις και να "μαζέψεις" τη σκέψη σου, από το να φλυαρήσεις ακατάπαυστα. Αυτά προς το παρόν. Ανούσια ή όχι, ενδιαφέροντα ή μη, δεν με νοιάζει. Επιλογή σου να τα διαβάζεις ή όχι. Αυτά είχα να πω και είπα. Η ώρα πέντε και μισή σχεδόν. Ώρα για ύπνο και σκέψεις, σκέψεις,...,σκέψεις,...

Να ΄μαι και εγώ!! =]

Καλή μέρα σε όλους σας!!! Είναι η 1 μου ανάρτηση και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό =]
Από σήμερα έχω και εγώ (επιτέλους) τον δικό μου χώρο ανάρτησης σκέψεων και ιδεών (σαν έκθεση μου ακούστηκε αυτό) και έχω σκοπό να τον εκμεταλλευτώ κατάλληλα. Καλή μου αρχή λοιπόν ;)