Μια ιστορία Αγάπης <3

Κάποτε υπήρχε ένα αγόρι που αγαπούσε πολύ ένα κορίτσι. Και το κορίτσι αγαπούσε το ίδιο το αγόρι. Ήταν αληθινή αγάπη, τέτοια που σπάνια συναντά κανείς στις μέρες μας.

Το κορίτσι ήταν πολύ όμορφο. Είχε ξανθιά μακρυά μαλλιά σαν μετάξι που χρυσάφιζαν κάτω από το φως του ήλιου. Της άρεσε να στολίζει τα μαλλιά της με όμορφες κορδέλες, αλλά δεν είχε χρήματα να τις αγοράσει και για αυτό τα στόλιζε με λουλούδια που έκοβε.
Το αγόρι ήταν ευγενικό, αλλά πολύ φτωχό. Ήταν ορφανό και το μόνο που είχε να του θυμίζει τους γονείς του ήταν ένα ρολόι του πατέρα του από αυτά τα παλιά τα ωραία με τις αλυσίδες που τα έβαζαν στις τσέπες. Το αγαπούσε πολύ αυτό το ρολόι αν και του έλειπε η χρυσή του αλυσίδα.

Και τα δύο παιδιά αγαπιόντουσαν πολύ και είχαν τρυφερά και αγνά συναισθήματα ο ένας για τον άλλον. Το όνειρό τους ήταν να ζήσουν για πάντα μαζί και αγαπημένοι.

Έφτασε ο καιρός και σε μία εβδομάδα ήταν η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Ήταν μια ξεχωριστή γιορτή και για τα δύο παιδιά και η πρώτη που θα περνούσαν μαζί. Από μέρες σκέφτονταν τί δώρο θα κάνει ο ένας στον άλλον. Ήθελαν να πάρουν ο καθένας τους κάτι πραγματικά ξεχωριστό που να αρέσει στον άλλον και να δείχνει την αγάπη προς το πρόσωπό του. Δεν είχε όμως κανένας τα χρήματα για ένα τέτοιο δώρο...

Στις 14 Φεβρουαρίου, όταν τα δύο παιδιά συναντήθηκαν, αντάλλαξαν τα δώρα τους.
Το κορίτσι είχε πάρει στο αγόρι τη χρυσή αλυσίδα για το ρολόι που τόσο αγαπούσε. Το αγόρι τρελάθηκε όταν την είδε. Ρώτησε το κορίτσι πώς κατάφερε να την αγοράσει. Εκείνη του απάντησε πως απλά έκοψε και πούλησε τα μαλλιά της. Τότε το αγόρι που είχε μείνει έκπληκτος της απάντησε ότι δεν την χρειαζόταν πια, γιατί είχε πουλήσει το ρολόι για να αγοράσει τις κορδέλες που τόσο λαχταρούσε...

Αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν, αργότερα παντρεύτηκαν και έζησαν πολύ ευτυχισμένοι μαζί για πάντα.

*Την ιστορία αυτή μας την είχε διηγηθεί μία καθηγήτρια στο γυμνάσιο. Το μόνο που άλλαξα ήταν η γιορτή για τον Άγιο Βαλεντίνο. Δεν θα σχολιάσω τίποτα για τη γιορτή. Τουλάχιστον όχι ακόμα...