<<Τέλος και Αρχή>>

Τέλος τα νοσοκομεία για αυτό το εξάμηνο. Από το πρωί στο τρένο σκεφτόμουν νοσταλγικά όλα αυτά που έχουμε περάσει σε αυτά. Εκεί κάναμε τις παρέες μας, εκεί αρχίσαμε να ξετυλίγουμε τους εαυτούς μας. Αυτά μας έφεραν πιο κοντά είναι η αλήθεια, γιατί αν περιμέναμε από τη σχολή... Όλα τα όμορφα κάποτε τελειώνουν. Κάπως έτσι και σήμερα αν και χωρίς να το περιμένουμε μάθαμε πως δεν χρειάζεται να τα επισκεφτούμε και αύριο, αφού είχαμε συμπληρώσει τις απαιτούμενες παρουσίες. Και εγώ να τους κυνηγάω για μία αναμνηστική φωτογραφία...!!!

Ο καιρός σήμερα από το πρωί έδειχνε πιο "γλυκός". Ίσως άρχισαν οι ζεστές μέρες. Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις με τον καιρό.
Γυρνώντας στο τρένο και ακούγοντας παλιά και ωραία τραγούδια που έτυχε να πιάσω σε έναν σταθμό, αποκοιμήθηκα (κλασσικά) ενώ με "χτυπούσαν" οι ζεστές ακτίνες του ήλιου. Όταν πια κατέβηκα από το τρένο στο δρόμο για το σπίτι μου έχοντας τα ακουστικά ακόμα στα αυτιά μου κατάλαβα πως άλλαξε όλη η ψυχολογία μου. Με έπιασα να χαμογελάω και να χορεύω σχεδόν καθώς περπατούσα μία στη δεξιά και μία στην αριστερή λωρίδα του δρόμου, κυνηγώντας τις ακτίνες του ήλιου να με ζεστάνουν εσωτερικά και εξωτερικά.

Ναι, σήμερα είναι μία πολύ ωραία μέρα αν και κρύβει μια τρυφερή μελαγχολία ;-D