Συννεφιασμένη Καλημέρα

Άλλο ένα πρωί που με ξύπνησαν από τις οκτώ το πρωί. Σηκώνομαι και βλέπω έξω τον καιρό συννεφιασμένο, παντού υγρασία και κρύο. Ο ουρανός στα χρώματα του γκρι και του μπλε. Κοιτάζω τα δέντρα, μα δε σαλεύουν. Δεν υπάρχει αέρας που να τα κάνει να χορεύουν.
Πόσα τέτοια πρωινά έχω χαζέψει από το παράθυρό μου αλήθεια? Πόσα με περιμένουν ακόμα....


Τα χρόνια περνούν γρήγορα και δεν το καταλαβαίνουμε. Αν δεν χαίρεσαι τη στιγμή, χάνεις την ουσία της ζωής. Τί είναι η ζωή νομίζεις? Στιγμές είναι που πρέπει να τις ζεις χαρούμενος ή μη και να μην τις προσπερνάς.
Λοιπόν ξέρετε τί αναρωτιέμαι τώρα τελευταία? Σε όλους μας έχει περάσει κάποια στιγμή από το μυαλό να είμαστε εμείς οι ίδιοι αυτοί που δεν θα "υποταχθούν" στην κοινή πορεία όλων. Θα είμαστε εμείς που θα κάνουμε αυτό που πραγματικά επιθυμούμε. Αλλά δεν έχω γνωρίσει ακόμα κανέναν που να το έχει καταφέρει αυτό, γιατί πάντα όλοι μας καταλήγουμε να πράττουμε σύμφωνα λαμβάνοντας και άλλες παραμέτρους στη ζωή μας, είτε συναισθηματικούς, είτε προσωπικούς, είτε... Όταν σε "ευνουχίζουν" από νεαρή ηλικία, μετά είναι δύσκολο έως ακατόρθωτο να επαναπροσδιοριστείς.


Πιστεύετε στα όνειρα? Σε αυτά που βλέπετε το βράδυ στον ύπνο σας. Αλήθεια νομίζετε ότι μπορεί να είναι σημάδια του μέλλοντος ή αυτό που επιθυμείτε να γίνει, ή αυτό που φοβάστε ότι θα γίνει ή....
Εγώ σήμερα είδα κατά τρίτη ημέρα στη σειρά ένα παζλ ονείρων χωρίς συνοχή και λογική, αλλά θα μου πείτε έτσι δεν γίνεται τις περισσότερες φορές στα όνειρά μας? Ίσως επειδή είμαι αγχωμένη αυτήν την περίοδο. Ναι, ίσως για αυτό βλέπω όλα αυτές τις παράξενες εικόνες με τους παράξενους ανθρώπους. Και μάλιστα λένε ότι θυμόμαστε μόνο τα τελευταία όνειρα, αυτά δηλαδή που βλέπουμε λίγο πριν ξυπνήσουμε.


Αυτά προς το παρόν. Μοιάζουν σκόρπιες σκέψεις βέβαια, αλλά με μία προσεκτικότερη ανάγνωση θα καταλάβεις πόσο συνδέονται μεταξύ τους. Να είσαι πάντα καλά =]